สม ๑ หมายถึง ว. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, เช่น บ่าวสาวคู่นี้สมกันเขาแต่งตัวสมฐานะ แสดงละครได้สมบทบาท เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย, รับกันเช่น หัวแหวนสมกับเรือนแหวน; ตรงกับ เช่น สมคะเนสมปรารถนา สมความตั้งใจ. (ปาก) สมน้ำหน้า เช่นสมแล้วที่สอบตก เพราะขี้เกียจนัก.
ว. ควรยิ่ง, เหมาะสมยิ่ง, เช่น เขาทำงานดีสมควรขึ้นเงินเดือนให้ ๒ ขั้น.
ก. เหมาะกับที่คาด, ตรงกับที่คิดไว้.
ว. ควรถือได้ว่าเป็นจริง, คล้ายกับที่เป็นจริง, เช่น เขาแสดงบทบาทในละครได้อย่างสมจริง; ตามความเป็นจริง เช่นเขาทำได้สมจริงอย่างที่พูดไว้; (วรรณ) เหมือนจริงแต่ไม่ใช่ความจริงทั้งหมดเช่น นวนิยายสมจริง เรื่องสมจริง.
ว. คล้ายกับที่เป็นจริงมาก เช่น เขาเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ได้สมจริงสมจัง.
ก. เป็นไปดังที่คิดไว้ เช่น เขาอยากได้หนังสือเล่มนี้มานานแล้ววันนี้มีคนเอามาให้ ก็เลยได้ไว้สมใจ.
น. เลกของเจ้านายที่ทรงกรมหรือขุนนางที่มีสิทธิ์มีเลก.
ก. สอดคล้องกับ, สอดคล้องกัน.